Υπέρθυρο

Μια σκέψη με αφορμή τα τρομοκρατικά γεγονότα.
Βαρέθηκα τα παραμύθια της Χαλιμάς.
Μας τρομοκρατούν παντόχθεν.
Μας θέλουν φοβισμένους και υπάκουους από τα γενοφάσκια μας, γι’ αυτό και η προπαγάνδα «bullying» στα σχολεία.
Ερμαφρόδιτα, ευνουχισμένοι πολίτες, αλλά ευδιάθετοι καταναλωτές.
Παμφάγα γουρούνια καταναλωτές, στο σφαγείο του χρηματιστηρίου και λογίζονται άνθρωποι!
Οι τρομοκράτες είναι το αριστερό χέρι της εξουσίας.
Παριστάνουν τους αντικαπιταλιστές και αντιμπεριαλιστές.
Μα οι ίδιοι πρώτοι και καλύτεροι είναι ιμπεριαλιστές γιατί επιδιώκουν να φέρουν την στρατοκρατορία τους, του χάους και της αναρχίας, στο βασίλειο της «Δανιμαρκίας».
Αυτοί προκαλούν το χάος για να ευλογήσουν το δεξί χέρι της εξουσίας να επιβάλλει τη τάξη· δήθεν. Και βεβαίως δεν υπάρχει καμιά συνωμοσία.
Υπάρχουν αμέτρητοι σκοτισμένοι ιδεολόγοι που παρακολουθούνται από τις μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες αρκεί να «στραβώσουν» τα μάτια τους κάποια στιγμή για να επιτρέψουν το χτύπημα που θα εξυπηρετήσει την πολιτική τους.
Οι τρομοκράτες πρώτοι και καλύτεροι δεν είναι θιασώτες του κεφαλαίου;
Στυγνοί καπιταλιστές, όταν χρηματοδοτούνται ή ληστεύουν τράπεζες;
Γιατί ληστεύουν τράπεζες;
Για τα τραπεζογραμμάτια τού κεφαλαίου.
Δηλαδή όχι μόνο δίνουν αξία στο εργαλείο του κεφαλαίου, αλλά το τιμούν κιόλας δεόντως καταναλώνοντάς το.
Αν ήταν αληθινοί τρομοκράτες εναντίον του κεφαλαίου, δεν θα σκότωναν ανύποπτους πολίτες με οιοδήποτε πρόσχημα (επειδή εργάτες δούλοι ούλοι μας, σε όλα τα δόγματα τον ίδιο «Κύριο» αφέντη έχουμε, τα πάθη μας) αλλά θα έβαζαν φωτιά στη κυριολεξία στο κεφάλαιο.
Στάχτη και μπούρμπερη στα εργαλεία της σύγχρονης δουλείας, στα χαρτονομίσματά τους.
Αυτές είναι οι αλυσίδες σου ανθρωπάκο και οι φύλακές τους οι «αριστεροί και δεξιοί τρομοκράτες», ο στρατός της εξουσίας και στη μέση όλοι εμείς η μάζα, να αμπελοφιλοσοφεί μιλώντας για ελευθερία δίχως να γνωρίζει ούτε τη σημασία της, ούτε την ουσία της.
Ελευθερία δεν λογίζεται στο συλλογικό, αλλά στο ατομικό, να είσαι κυρίαρχος, να μην είσαι δέσμιος των παθών σου.
Το συλλογικό στην έννοια της ελευθερίας είναι εφεύρεση της εξουσίας για να μαντρώνει το κοπάδι σε κάποιο δόγμα.
Κάθε που γυρεύει η μάζα ελευθερία την καθοδηγεί προς την «απελευθέρωση».
Έτσι σηκώνεις μπαϊράκι και παίρνεις το δρόμο του κοπαδιού εκ του ασφαλούς για το μαντρί της «ελευθερίας», που είναι πάντα το ίδιο με διαφορετική επιγραφή στο υπέρθυρο.

Rory Gas