ΟΥ Οχι ΤΙ κάτι ΔΑΝΟΣ εκ της γής
Απόψεις που πηγάζουν από την άλλη άγνωστη πλευρά
ΑΒΑ(ήβη)+ΤΑΡ(τάρταρα) <> ΒΙΟΣ(ζωή)+ΑΔΑΣ(άδης)
Aιώνια εναλλαγή, στην βιολογική αρμονία
Η άλλη θέση στην καθημερινότητα, τό επέκεινα, ή αλήθεια της φαντασίας.
Βουτιά στόν άπειρο και άυλο κόσμο τών ιδεών.
Υποβάθμιση του χρήματος (χξς') σε μέσο εξυπηρέτησης και όχι υπέρτατη ανάγκη.
Ατυχώς ονομάσθηκε Χρήμα (ότι χρειαζόμαστε)
και Νόμισμα (ότι θεσπίσθηκε σαν αξία)
Εξαπατήσαμε τό είναι μας, και Εκπέσαμε.

Επικοινωνία: utidanos@gmail.com

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φιλοζωικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φιλοζωικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Ο γητευτής των αλόγων. ............Argentine gaucho tames with whispers, not whips



REUTERS/Enrique Marcarian Ο γητευτής των αλόγων.
Χρησιμοποιώντας τεχνικές των ινδιάνων ο Martin Tata καταφέρνει και δαμάζει τα άλογα χωρίς να χρησιμοποιεί μαστίγια ή οποιουδήποτε είδους βία.
Μιλώντας ψιθυριστά (whisperer τους ονομάζουν και όχι γητευτές) καταφέρνει να ηρεμήσει το άλογο και να το καθοδηγήσει εκεί που θέλει, όπως κάνει με το άλογό του την Primavera, σε αυτή την επίδειξη σε ράντσο, βόρεια του Μπουένος Άιρες.

In this May 29, 2014, photo, self taught horse trainer Martin Tata lies with his horse Milonga on the grass as he performs for The Associated Press on a ranch in San Antonio de Areco, Argentina.
Eleven years ago, the horse trainer’s way of “breaking” horses without aggression caught the attention of a local rancher, who encouraged Tatta to perform for tourists.

Since then, he’s traveled the world displaying the special skill he has with horses.
(AP Photo/Natacha Pisarenko

In this May 29, 2014, photo, self-taught horse trainer Martin Tata kisses his horse Milonga as he performs a demonstration for The Associated Press on a ranch in San Antonio de Areco, Argentina. There is no whip in sight, no shouting or loud jabs.
Not even a firm hand on the reins.
And yet Martin Tatta somehow persuades his beloved Milonga to join him in acrobatic feats, from handstands to other poses that even the most understanding horses rarely display.






(AP Photo/Natacha Pisarenko)

news.yahoo.com
dialliospage

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΑΝΤΑ....

Η κοπέλα που βλέπετε πάνω ονομάζετε Λούση, η μάλλον έτσι λεγόταν μέχρι εχτές όπου μας άφησε όλους σύξυλους καθώς άφηνε την τελευταία της αναπνοή στα χέρια του ανιψιού μου.
Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τον τρόπο που μας επέλεξε η ίδια για οικογένεια της.
Κάπου στα μέσα του 2000 και ενώ πηγαίνω στο σπίτι των δικών μου στην Ανάβυσσο κυκλοφορώντας με ένα εταιρικό αυτοκίνητο της εταιρείας που εργαζόμουν τότε,διαπίστωσα ότι αριστερά μου και κάπου 2-3 χιλιόμετρα πριν φτάσω στο σπίτι μια αγέλη με σκυλιά όπου έτρεχαν και αυτά πλάι στο δρόμο το ένα πίσω από το άλλο περίπου.
Μιλάμε τώρα για ένα δρόμο ανάμεσα από χωράφια αγρούς και χωρίς κανένα σπίτι εκεί κοντά.
Ανάμεσα στην αγέλη αυτή με τα σκυλιά μου τράβηξε την προσοχή ένα μικρό Λαμπραντόρ (ήταν δεν ήταν 5 μηνών) όπου έτρεχε και αυτό μαζί με τα άλλα σκυλιά.
Καθώς τα προσπερνάω για λίγο,αμέσως κάνω δεξιά και σταματάω να τα δω την στιγμή που θα με έφταναν από την απέναντι πλευρά.
Όντως τα βλέπω όλα και τρέχουνε μαζί χαρωπά και τελευταίο το μικρούλι.
Καθώς τα κοιτάω και τα μάτια μου είναι στραμμένα πιο πολύ στο μικρό,κάνω μια αυθόρμητη κίνηση και ανοίγω την πόρτα μου και λέω στο μικρό έλα,έλα μαζί μου.Αυτήν την στιγμή το γράφω και ανατριχιάζω πραγματικά!
Το μικρό καθώς γυρνάει και με κοιτάει απορημένο δεν κάνει τίποτα άλλο από το να τρέξει προς το μέρος μου και να κάνει ένα σάλτο μέσα στην αγκαλιά μου και κατόπιν από μόνο του δίπλα στο κάθισμα του συνοδηγού σαν να μου έλεγε "έλα είμαι έτοιμη πάμε τώρα".
Βγάζω και εγώ μια φωνή και της λέω: Έτοιμη κορίτσι μου; Φύγαμεεεεεε....
Φτάνοντας στο σπίτι των δικών μου,την παίρνω αγκαλιά και φωνάζω την αδελφή μου να βγεί να δει τι της έφερα.
Με το που βγαίνει η αδελφή μου και κοιτάει το μικράκι μου λέει:Τι μου έφερες;
Τι είναι αυτό εδώ;
Ρε συ της λέω το βρήκα εδώ παραπάνω και έτρεχε με κάτι άλλα σκυλιά και σταμάτησα του άνοιξα την πόρτα και μπήκε αμέσως και κάθησε και στην θέση του συνοδηγού.
Τι να έκανα δηλαδή της λέω;
Θέλοντας και μη,η αδελφή μου του βάζει κάποια μακαρόνια που είχαν μείνει για να τα φάει.
Αυτό λοιπόν ξεκίνησε και έτρωγε και έτρωγε λες και είχε να φάει μέρες
.Στο τέλος από το τόσο που έφαγε δεν μπορούσε να σταθεί όρθιο με τίποτα.
Η κοιλιά του είχε γίνει σαν μπάλα και την έριχνε μια δεξιά και μια αριστερά και δεν μπορούσε να σταθεί όρθια με τίποτα.
Καλά τότε θυμάμαι είχαμε κάνει τα Γέλια.Από τότε έγινε το αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειας.
Πάντα έκανε το δικό της αλλά η πίστη και η αφοσίωση της όλο και μεγάλωνε για εμάς.
Ο ανιψιός μου σχεδόν μεγάλωσε μαζί της,γιατί όταν την έφερα ήταν 14 χρονών και τώρα είναι 28. Περιττών να πω ότι χτές που μιλάγαμε στο τηλέφωνο δεν τον έχω ακούσει τόσο πολύ πονεμένο για τίποτα στον κόσμο.
Θυμάμαι ότι το τελευταίο πράγμα που μου είπε πριν να κλείσει το τηλέφωνο από τα κλάματα που τον είχαν πιάσει ήταν ότι ενώ την χάιδευε στο κρεβάτι του κτηνίατρου και καταλάβαινε και την αναπνοή της,κάποια στιγμή σταμάτησε να αναπνέει και κατάλαβε ότι εκεί τελειώσαν όλα.
Αυτό ήταν λοιπόν...έκανε ένα ταξίδι μαζί μας για 14 χρόνια περίπου και αυτό επειδή ήταν δική της επιλογή.
Είχαμε 14 χρόνια χαράς και θετικής ενέργειας παντού.
Ότι και να πούμε ότι και να κάνουμε δεν ξαναγυρίζει πίσω πάλι.
Το τίμημα είναι βαρύ μερικές φορές σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ίσως να είναι και αμαρτία κιόλας που καθόμαστε και στεναχωριόμαστε τόσο πολύ για ένα σκυλί μπορεί να πει κανείς.
Δεν ξέρω τι να πω ειλικρινά...Σαφώς και οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη αξία από τους ανθρώπους αλλά εγώ στεναχωρήθηκα πάρα μα πάρα πολύ.
Δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ από τις αναμνήσεις μας και θα την θυμόμαστε για πάντα.
Για πάντα.....................................................

Dalton Nikos

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Σπάνιοι αργυροπελεκάνοι «κούρνιασαν» στην λίμνη Παμβώτιδα των Ιωαννίνων!!!

Ελάχιστα άτομα του είδους διασχίζουν τα βουνά της Πίνδου
Μια ευχάριστη και απροσδόκητη έκπληξη περίμενε τους επισκέπτες της λίμνης Παμβώτιδας τις τελευταίες ημέρες. Μια ομάδα από αργυροπελεκάνους (Pelecanus crispus) κούρνιαζαν στις νησίδες, μια σπάνια εικόνα αφού το είδος έχει καταγραφεί εδώ ελάχιστες φορές.
Το γεγονός αυτό έχει μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον αφού ελάχιστα άτομα του είδους είναι γνωστό να διασχίζουν τα βουνά της Πίνδου, προτιμώντας τους κοντινότερους υγροτόπους της Μακεδονίας και της Θράκης.
Πάντως οι μέρες περνούν νωχελικά για τα πουλιά, που φαίνεται ότι εκτός από μια ασφαλή κούρνια έχουν βρει και κατάλληλο χώρο τροφοληψίας δίπλα στον καλαμώνα, μεγάλο μέρος του οποίου έχει πλέον παρασυρθεί από τους ανέμους μετά τις άστοχες επεμβάσεις κοπής τους που πραγματοποιήθηκαν εκεί πριν λίγα χρόνια.
Η έλευση των πουλιών αποτέλεσε επίσης έκπληξη για τους Γιαννιώτες φωτογράφους, που έσπευσαν στις παρόχθιες περιοχές της Λίμνης μας και ο Μιχάλης Βακάρος, κατάφερε να τους απαθανατίσει με τον φακό του.


epirusgate

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Η απάντηση του Αρκτούρου για τη θηριωδία

Υπάνθρωποι, τέρατα, σκοτώνουν αρκούδες για «χαβαλέ», για «τρόπαιο», ή απλά και μόνο επειδή έχουν μίσος με οτιδήποτε ζωντανό.
Επειδή είναι απολίτιστοι.

Στο Facebook, τις τελευταίες ώρες διακινείται η φωτογραφία που βλέπετε.
Το Πινάκιο επικοινώνησε με τον Αρκτούρο προκειμένου να ενημερωθεί για την θηριωδία που έχει κάνει το γύρο του διαδικτύου.

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Ακρωτηριάζουν και τρώνε αδέσποτα στο Σπήλαιο Μαραθώνα

"Επιχείρηση" έχει ανοίξει Αλβανός κοντά στο Σπήλαιο Πανός στον Μαραθώνα , ο οποίος έχει στήσει το "τσαντίρι" του εκεί και, εκτός από παράνομη υλοτομία με Πακιστανούς, τους παρέχει αλυσοπρίονα για να ακρωτηριάζουν αδέσποτα σκυλιά, στη συνέχεια να τα γδέρνουν και να κάνουν μπάρμπεκιου...
Ανατριχιαστικές ήταν οι περιγραφές γνωστών που πέρασαν από εκεί την Κυριακή και σοκαρίστηκαν από τις εικόνες που αντίκρυσαν. Παντού γύρω τους φρεσκοκομμένα πόδια σκύλων και γδαρμένες γούνες των άτυχων ζώων ... Είδαν και τις σούβλες πιό κάτω... Έμαθαν από κάποιους ότι ο Αλβανός χρησιμοποιεί τους Πακιστανούς για να κόβουν παράνομα δένδρα στο φαράγγι που έχει εκεί και κατόπιν εμπορεύεται την ξυλεία μεταξύ Νέας Μάκρης και Μαραθώνα.
Ο αδίστακτος Αλβανός δίνει τα αλυσοπρίονα στους Πακιστανούς για να ακρωτηριάζουν τα αδέσποτα σκυλιά της περιοχής και μετά να τα σουβλίζουν και να τα τρώνε , ενδεχομένως για να τους ανταμοίψει για το έργο τους.
Αναρωτιώμαστε αν υπάρχει Δασονομία εκεί και τί κάνει.
Μάλλον δεν ασχολούνται με το θέμα...
Κάποιοι είπαν πως φοβούνται γιατί όλοι αυτοί οι αλλοδαποί έχουν δημιουργήσει σπείρες.
Πάντως εμείς ειδοποιήσαμε την Αστυνομία Μαραθώνα και ενημερώσαμε τηλεοπτικούς σταθμούς. Για να δούμε αν θα σταματήσει η "επιχείρηση" του ξύπνιου Αλβανού και γλυτώσουν τα υπόλοιπα αδέσποτα σκυλιά και τα δένδρα της περιοχής.
DogWorld

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Θα βρεθούμε κι εκεί αν χρειαστεί!

Φέτος το WWF κλείνει 50 χρόνια δράσης! 
  • Στην παγωμένη Αρκτική, αλλά και στο Αιγαίο πέλαγος 
  • Στον καταπράσινο Αμαζόνιο, αλλά και στον Αχελώο 
  • Στα μακρινά Ιμαλάια, αλλά και στην Πάρνηθα 
  • Στην προστασία της τίγρης, αλλά και της καρέττα-καρέττα 
  • Στα δάση του τροπικού Βόρνεο, αλλά και της Πίνδου 
  • Στη μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή… 
...και όπου χρειαστεί, για να κρατήσουμε ζωντανό τον πλανήτη μας.

Είναι μια δύσκολη χρονιά, για όλους. Ξέρεις ότι σε χρειαζόμαστε.

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Ορεινή Πέρδικα. Επιστ. ονομ: Alectoris graeca (αλεκτορίς, η ελληνική)

Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός (περιοδικό Άρτεμις)

Γλωσσικά
Tο πανέμορφο τούτο πτηνό έχει ένα αρκετά «δύσοσμο» όνομα.
Κατά το λεξικό του Μπαμπινιώτη, η λέξη πέρδικα παράγεται από το το ρ. πέρδομαι (: πορδίζω, βδέω > βδελυρός), λόγω του θορύβου που προκαλούν τα φτερά της.
Η ερμηνεία της λέξης μπορεί να είναι “η κλανιάρα” ο λαός μας, όμως, εδώ και χιλιάδες χρόνια, την αναφέρει στο λόγο του, είτε επειδή θέλει να αναφερθεί στην όμορφη γυναίκα : «καλώς την να την πέρδικα, που περπατάει λεβέντικα» ή την «περδικόστηθη», είτε επειδή αναφέρεται στην καλή υγεία: «σε δυο μέρες θα είσαι περδίκι», είτε αναφέρεται στο θάρρος του ανθρώπου: «το λέει η περδικούλα του». Από τα Ελληνικά προέρχεται και η επιστημονική της ονομασία “alectoris graeca”, ενώ στις περισσότερες γλώσσες φέρει τον προσδιορισμό “graeca” (: η ελληνική).
Στα Ιταλικά ονομάζεται: cutornice, στα Αγγλικά: rock patridge, στα Γαλλικά: perdix bertavella, στα Γερμανικά: alpensteinhuhn, στα Ισπανικά: perdiz grieca, στα Ολλανδικά: europese steenpatrijz.
Στα Ελληνικα, η αλεκτορίς, η ελληνική, αποκαλείται και ορεινή πέρδικα ή πέρδικα του βουνού ή μπαρταβέλλα, ή βουνίσια ή πετροπέρδικα. Οι Έλληνες είχαν, πάντα, μία ιδιαίτερη σχέση με το πτηνό, γι αυτό έδιναν το όνομα «Πέρδικα» στα χωριά τους (Αίγινα, Άρτα, Ιωάννινα, Θεσπρωτία). Απαντάται, ακόμα, ως όνομα χωριού το «Περδικόβρυση» (στην Αρκαδία, στη Φθιώτιδα, στη Μεσσηνία, στην Αιτωλοακαρνανία), αλλά και «Περδικόρραχη» (στην Άρτα), καθώς και «Περδικορράχη» (στα Τρίκαλα)

Αναφορές στα αρχαία κείμενα
Σύμφωνα με την παράδοση της αρχαιότητας, η πέρδικα ήταν μια ψυχρή και αναίσθητη γυναίκα.
Μια μέρα, όπως κάθονταν δίπλα σε ένα πουρνάρι, είδε το μυθικό Δαίδαλο την στιγμή που έθαβε τον άμοιρο γιο του, τον Ίκαρο. Αντί να λυπηθεί για το δυστύχημα αυτό, όπως θα έκανε κάθε συμπονετικός άνθρωπος, άρχισε να ειρωνεύεται. Ο Θεός τότε οργίστηκε και την μεταμόρφωσε σε πουλί.
Οι αρχαίοι Έλληνες την είχαν σε ιδιαίτερη εκτίμηση και τη θεωρούσαν ως ένα από τα πιο εκλεπτυσμένα εδέσματα, που, μάλλον, απευθυνόταν στους πλούσιους Αθηναίους.
Χαρακτηριστικό είναι το το δίστιχο του «Εμπόρου» του Διφίλου (Κoch II, 550) « Μα τον Δία, για μας δεν είναι δυνατόν να δούμε την πέρδικα και τη τσίχλα ούτε στον αέρα να πετάει» και υπονοεί «πόσο, μάλλον να τη φάμε».
Στην αρχαιότητα ήταν αρκετά διαδεδομένα τα περδικοτροφεία με τις οικόσιτες πέρδικες και γινόταν διάκριση από τις λιβαδοπέρδικες (ατταγας). Στους Αχαρνεις, στ. 873, αναφέρεται ότι «Βοιωτός έμπορος φέρνει ατταγάς στην αγορά της Αθήνας από την ορνιθοτρόφο Κωπαΐδα».
Αν και στα αρχαία κείμενα υπάρχουν αποσπάσματα που επαινούσαν τους «Αιγύπτιους ατταγάς».
Ο γιατρός Ορειβάσιος προτείνει να μαγειρεύεται μια μέρα μετά τη σφαγή για να είναι πιο μαλακό το κρέας της. Αξιόλογες συνταγές για τη μαγειρική της πέρδικας παρέχει και ο Ρωμαίος Απίκιος (di re coquinaria, VI)
O Aριστοτέλης και ο Θεόφραστος υποστήριζαν ότι η πέρδικα παραλλάζει τη φωνή της.
Γενικά, η πέρδικα εθεωρείτο πονηρό και πανούργο πτηνό. Γι αυτό ο Αριστοφάνης αποκαλεί ως «πέρδικα» κάποιον πανούργο και δόλιο έμπορο. Ακόμα και ο σοφιστής Αθήναιος (160 – 230μ.Χ., περ.) συμφωνεί για την πανουργία του πτηνού (Αθην., 388b). Τέλος, ο Αριστοφάνης (στους Όρνιθες) χαρακτηρίζει ως πέρδικες τους δειλους και άτιμους ανθρώπους.
Την πονηριά της πέρδικας εξιστορεί και ο Αίσωπος σε ένα μύθο του: « Ένας κυνηγός που του πήγε αργά ένας επισκέπτης του, δεν είχε τι να τον φιλέψει και άρπαξε την ήμερη (τιθασσόν) πέρδικα του για να τη σφάξει.Το πουλί τον κατηγόρησε για αχαριστία, γιατί, ενώ είχε πολλές ωφέλειες απ αυτό, και του πρόδιδε τους ομοφύλους του καλώντας τους, αυτός ήθελε να το σφάξει. Και αυτός του λέει: «Μα γι αυτό θα σε σφάξω, γιατί δε λυπάσαι τους ομοφύλους σου» (Αισώπου Μύθοι, Τ. Βουρνά, εκδ. Τολίδη)
Αναφορές στην δημοτική και στη λόγια ποίηση
Ο Έλληνας, χιλιάδες χρόνια τώρα, έκανε επίκληση στην πέρδικα σε κάθε εκδήλωση της ζωής του.
Η μίζερη παιδεία μας, όμως, μας κάνει να αναφερόμαστε σ΄αυτήν χωρίς ποτέ να την έχουμε δει ούτε σε φωτογραφία. Το πρώτο άκουσμα των Ελλήνων με την πέρδικα αρχίζει από τα βρεφικά νανουρίσματα:
«Κοιμάται ο ήλιος στα βουνά κι η πέρδικα στα χιόνια
και μένα η κορούλα μου στα καθαρά σεντόνια».
Στη συνέχεια, η πέρδικα συντρόφευε του Έλληνες στη χαρά και τη λύπη.
Στη Μάνη, για παράδειγμα, τραγουδάνε:
« Τώρα την αυγή, τώρα η αυγή χαράζει,
τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια,
τώρα οι πέρδικες γλυκολαλούν και λένε».
Στην Κύπρο συντρόφευε τους ανθρώπους στη χαρά του γάμου και συμμετείχε στo γέλιο και το γλέντι τους
«Που κάτω στην τριανταφυλιάν
μια πέρτικά ΄χτισεν φουλιάν.
Μπαίννει τζαι βκαίννει τζαι γεννά
πασαλλοϊτικα αβκά».
Στη Θεσσαλία συμμετείχε στο παιχνίδι και τη χαρά του έρωτα :
«Κίνησα μια μέρα Τρίτη
πήγα στου παπά το σπίτι
βρήκα πέρδικα ψημένη
και την παπαδιά αλλαγμένη
Πιάνω βρέχω μία μπουκιά
και φιλώ την παπαδιά».
Στη Ρούμελη μεταμορφώνεται σε Διδαχό και δίνει κουράγιο στους ανθρώπους
«Μοιάσε της πετροπέρδικας,
της αηδονολαλούσας,
που κάνει δεκαχτώ πουλιά,
κανένα δεν αρνιέται.
Κι αν πέσει και πάρει ο αετός,
ένα από τα πουλιά της,
κάνει καιρό να πιεί νερό,
θολώνει και το πίνει» .
Το ίδιο και στην Κρήτη, στον Κρητικό, του Παντελή Πρεβελάκη
«Να ακούσω γερακιού φωνή και Φάλκο να λαλήσει
Να ακούσω και την πέρδικα να πετροκακαρήσει».
Το πιο συγκινητικό ποίημα, πάντως, για την πέρδικα που έχω διαβάσει είναι ένα μακροσκελές ποίημα του Γεωργίου Ζαλοκώστα (1854), όπου μία πέρδικα θρηνεί το χαμό του περδικόπουλου
«Βόσκουν οι άλλες πέρδικες και λούζονται στο αυλάκι(…)
(…) Και ακούσθη ένα φτερούγισμα μια ταραχή μια αντάρα
Οπώχει το μονάκριβο έχει πικρή την τύχη
Σκούζει, χτυπιέται η πέρδικα με τρόμο με λαχτάρα
Και το ακριβό της σπαρταρά στου γερακιού το νύχι….
Oρνιθολογικά
Επιστ. ονομασία : Alectoris graeca (αλεκτορίς, η ελληνική),
Τάξη: Galliformes (Ορνιθόμορφα), οικογένεια: Phasianidae (Φασιανιδών)
Έχει μήκος 30 – 35 εκ και βάρος 600- 900γρ. Είναι ενδημικό είδος (δεν αποδημεί) και είναι εδαφόβιο (σπάνια πετά, ενώ τρέχει πολύ γρήγορα). Το χαρακτηρίζει η κοινωνικότητα και γι αυτό ζει κατά ομάδες των 10 – 15 ατόμων, ενώ τον χειμώνα απαντώνται και ομάδες των 40 ατόμων.
Είναι είδος μονογαμικό.
Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο οι ομάδες διαλύονται και σχηματίζονται τα ζεύγη.
Το θηλυκό φωλιάζει στο έδαφος κάτω από θάμνους ή σε κοιλότητες του εδάφους στρώνοντας ξερά φύλλα χόρτα και λίγα πούπουλα. Το Μάρτιο με Απρίλιο γεννά 10-15 αυγά και τα επωάζει 20-21 μέρες. Οι νεοσσοί βαδίζουν αμέσως και τους φροντίζουν και οι δύο γονείς.
Τρέφεται κυρίως με φυτική τροφή και ελάχιστα με ζωική. Μαζί με την τροφή καταπίνει και χαλίκια που βοηθούν στο άλεσμα, αλλά γίνεται έτσι και πρόσληψη ασβεστίου.

24grammata.com/ φύση

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Όχι στο Euro 2012: καμιά συμμετοχή και καμιά υποστήριξη.


Η κυβέρνηση της Ουκρανίας, προκειμένου να κάνει καλή εντύπωση στους φιλοξενούμενούς της ενόψει του Euro 2012 το ερχόμενο καλοκαίρι, αποφάσισε να λύσει το ζήτημα των αδέσποτων στη χώρα (οι αρχές επικαλούνται τη "δικαιολογία" ότι αυτά θα δαγκώνουν τους τουρίστες) με μαζικές δολοφονίες.
Χιλιάδες ζώα έχουν θανατωθεί τους τελευταίους μήνες και κείτονται νεκρά και νεκροζώντανα στους δρόμους των πόλεων μέχρι να τα μαζέψουν οι σκουπιδιάρηδες.
Άλλα φυλακίζονται και οδηγούνται σε κινητά κρεματόρια, όπου καίγονται σε θερμοκρασίες 900 βαθμών κελσίου.
Σύμφωνα με έρευνες, από τους δρόμους των μεγάλων ουκρανικών πόλεων έχουν εξαφανιστεί το τελευταίο πεντάμηνο το 90% των αδέσποτων.

Θέλουμε να δηλώσουμε την πλήρη αντίθεσή μας στο έγκλημα που γίνεται στο όνομα του Euro 2012 και καλούμε σε μαζικό μποϋκοτάρισμα με κάθε μέσο.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Έσωσαν την σκυλίτσα που περιφερόταν με κομμένο λαιμό...

Στο Λουτρό της Ημαθίας πριν από μερικές μέρες εντοπίστηκε να περιφέρεται μια δύστυχη σκυλίτσα, η οποία είχε μια πολύ βαθιά πληγή στον λαιμό της.
Το σχοινί με το οποίο ήταν προφανώς δεμένη για μήνες – από τότε που ήταν κουτάβι – την έπνιγε και είχε γίνει θηλιά, που είχε ενσωματωθεί στο δέρμα της.
Τελικά φιλόζωοι της περιοχής κατάφεραν να την πιάσουν και να την οδηγήσουν στον κτηνίατρο. Χειρουργικά αφαιρέθηκε το κορδόνι και ο κτηνίατρος έραψε γύρω – γύρω όλο τον λαιμό της καθώς η πληγή ήταν μεγάλη, το δέρμα σάπιζε και είναι πραγματικό αξιοθαύμαστο πως το ζώο κατάφερε να επιβιώσει από αυτό το μαρτύριο. Οι πόνοι που θα ένιωθε για μήνες ήταν σίγουρα αφόρητοι…
Η σκυλίτσα, που τώρα φιλοξενείται προσωρινά στο σπίτι της Βάσω Τάκη, είναι μόλις 6 κιλά και ούτε ενός έτους. Το τρίχωμα της την κάνει να μοιάζει με αλεπουδίτσα…
Αυτό το ζώο όταν συνέλθει από την επέμβαση έχει ανάγκη από φροντίδα και αγάπη…
Αρκετά τράβηξε στα χέρια των ανθρώπων.
Την έχουν βαφτίσει Ζουζού.
Αν θέλετε να την υιοθετήσετε καλέστε στο τηλέφωνο: 6932726576.
Εκείνοι που την έσωσαν και αφού ξεπέρασαν το αρχικό σοκ, τώρα αναρωτιούνται «πόσοι είδαν αυτό το ζώο και δεν έδωσαν καμιά σημασία, ώστε να το λυτρώσουν από το μαρτύριο του;».

zoososblogspot